|
Strona 5 z 6
Conwy
 To podczas drugiej kampani walijskiej, w marcu 1283 r. król Edward I osiągnął dolinę Conwy oraz ujście tej rzeki. Natychmiast rozpoczął budowę mającą na celu ugruntowanie swojej pozycji, kontrolowanie ujścia rzeki Conwy oraz włączenie tej budowli do założonego przez niego militarnego systemu umocnień zwanego Iron Ring – Żelazny Pierścień.
Król Edward oddał zadanie wybudowania zamku najlepszemu specjaliście, który w owym okresie dla niego pracował. James of St. George nie po raz pierwszy udowodnił swój geniusz i wiedzę z dziedziny militarnych budowli średniowiecza. Ta budowla jednak najlepiej pokazuje jak świetnego wyboru dokonał Edward I. Budowę rozpoczęto w 1283 r i nieprzerwanie budowano aż do 1287 r. przy użyciu ogromnych nakładów finansowych i pracowniczych, w szczytowym okresie około 1500 rzemiślników i robotników.
Zamek Conwy nie był budowany koncetrycznie jak większość zamków w tym okresie. Jego kształt zdeterminowało skaliste wzniesienia, na którym stanął. Szare mury zamczyska pokryte były białą masą, której ślady można jeszcze dostrzec na murach zewnętrznych, przez co w XIIIw zamek prezentował się zupełnie inaczej niż dzisiaj.  | | |
Zamek został podzielony na dwie części. Pierwsza, "Outer Ward" okolona sześcioma wieżami, poprzez barbakan, zwodzony most i długą rampę łączyła się z miastem. W przypadku jej zdobycia pozostawała druga część "Inner Ward", otoczona czterema wieżami. Dwie z wież były wspólne dla obu części. Cztery wieże zewnętrznego dziedzińca stanowiły zaplecze dla garnizonu. W środkowej pólnocnej wieży tegoż dziedzińca była kuchnia. Natomiast środkowa południowa była wieżą więzienną, w której piwnicach zlokalizowano ponure lochy. Do tej wieży przylegała główna sala, której kształt determinował skalny fundament. Sala główna była dominującym obiektem na zewnętrznym dziedzińcu i wraz ze swoimi oknami oraz zdobieniami dawała wyobrażenie co do królewskiego majestatu.
 | | |
"Outer ward" kończy się murem drugiej części zamku, do której dostępu znowu broni zwodzony most. Dopiero tutaj, na wewnętrznym dziedzińcu znajduje się serce zamczyska. To tutaj przebywał król i królowa. Na parterze znajdują się trzy pomieszczenia służące jako obiekty zaplecza gospodarczego. Na pierwszym piętrze znajdują się również trzy pomieszczenia. Są to komnaty królewskie.Począwszy od pólnocnego wschodu – wieża z kaplicą, greate chamber, czyli główna sala królewska, presence chamber, czyli sala królewska, służąca do uroczystego przyjmowania ważnych osobistości, private chamber, czyli prywatna komnata królewska i w końcu Wieża Królewska od południowego wschodu. Niektóre źródła podają, iż zamek ten był najdroższym z wybudowanych za czasów Edwarda I. Kosztował blisko 15000 funtów (obecnie około 8.5 mln funtów).
 | | |
Do zamku ściśle przylega miasto, a jego mury razem z zamkiem stanowią jeden wielki militarny kompleks zasilany od strony morza, co było dość charakterystyczne dla tamtego okresu.
Mury miejskie okalały miasto ciągnąc się na odległość ponad 1,2 km. Łączyły one system 21 wież, wzajemnie się osłaniających osadzonych w murach w równych odstępach ok. 46m. Mury, grube na niemal 2 metry, wysokie na 9 metrów z wieżami sięgającymi do 15 m., prezentują się majestatycznie i groźnie. Na zewnątrz wyglądają jak jednolita ciągła kamienna ściana, jadnak wieże mają otwarte tyły, przez które przechodziło się z jednego segmentu murów na ich dalszy ciąg. Dzięki takiemu rozwiązaniu można po ich szczycie obejść miasto w całości niejako przechodząc przez wieże. Przejście przez wieże wiodło po drewnianych zdejmowalnych mostkach. Gwarantowało to, że każdą taką sekcję, z jej niezależnymi schodami do poziomu ziemi, można było odizolować w przypadku jej przejęcia przez wroga. Na poziomie przechodnim murów każda wieża miała podłogę z tyłu mostka, dającą dostęp do strzelnic oraz do schodów wiodących na blanki wieży.
|
